به گزارش روابط عمومی بیمارستان بهمن، کلاس آمادگی به منظور حوادث چهارشنبه سوری با حضور پرسنل و پرستاران این مرکز درمانی روز شنبه 20 اسفندماه برگزار شد. در این کلاس آموزشی دکتر مرتضوی تهمیدات لازم را یادآور شد.
همچنین در راستای فرهنگ سازی پیشگیری از حوادث چهارشنبه سوری کلاس آموزشی اطفای حریق به صورت تئوری و عملی در روز دوشنبه 22 اسفندماه برای گروه هدف رابطین آتش نشانی و پرسنل بخش اورژانس با همکاری اساتید سازمان آتش نشانی منطقه 2 در این مرکز درمانی برگزار شد.
در این دوره از کلاس های آموزشی کارشناس سازمان آتش نشانی در خصوص آتش سوزی های گسترده ، گازهای سمی و خطرناک که سبب خفگی افراد می شود سخنرانی کرد.
همچنین با نمایش فیلم آموزشی حریق نکات کلیدی را یادآور شد. در ادامه این بحث، در خصوص زمان طلایی برای اطفای حریق و اقدامات موثری که باید انجام داد صحبت شد کارشناس آتش نشانی زمان طلایی برای نجات یافتن از حریق قبل از گستردگی آتش سوزی را 2 دقیقه عنوان کرد که در این 120 ثانیه می توان کارهای موثر انجام داد چنانچه این زمان طلایی از دست برود ممکن است آتش سوزی مهیب و ناگواری رخ دهد.
لازم به ذکر است، در این دوره آموزشی ویژه پرسنل بخش های مختلف روش های انتقال حرارت ، انواع آتش سوزی ها تقسیم بندی مواد طبیعت، نحوه استفاده از پتوی آتش ، گازهای قابل اشتعال، گروه بندی مواد قابل اشتعال و اقدامات مقابله ای صحبت شد.
در پایان این دوره کارکنان در یک محیط باز خارج از بیمارستان روش های عملی و کار با انواع خاموش کننده ها را تمرین کردند تا بتوانند هنگام مواجهه با آتش از بروز حوادث ناگوار پیشگیری کنند.
فلسفه آیین چهارشنبه سوری در ایران
ایرانشناسان و کارشناسان این حوزه معتقدند چهارشنبه سوری در آیین فروردیگان ایران باستان ریشه دارد و از ابتدا جشنی مردمی بوده است از این رو در منابع کهن کمتر از آن سخن به میان آمده است.
معنای دیگر این واژه (چهارشنبه سوری )، سرخ است؛ چنانکه هنوز هم در برخی زبان‌ها و گویش‌های ایرانی؛ مانند کردی، بختیاری، سنگسری، گزی و غیره، سور را به جای سرخ به کار می‌برند. همچنین در فارسی، به گل سرخ، گل سوری نیز گفته شده است. حتی در برخی مناطق مرکزی ایران، به جشن چهارشنبه سوری، جشن چهارشنبه سرخی می‌گویند.
درباره ترانه «زردی من از تو، سرخی تو از من» که در آن، به صورت نمادین، زردی را می‌دهند و سرخی را می‌گیرند می توان گفت، سرخی در فرهنگ ایرانی، نشانه تندرستی و توانگری است و برعکس، زردی، نماد بینوایی و نگون‌بختی دانسته می‌شود.
برای ایرانیان چهارشنبه سوری در پیوند با نوروز است و ایرانیان باستان، روشنی را گرامی می‌داشتند و همان‌گونه که نوروز نماد افزون شدنِ روز بر شب است، جشن چهارشنبه سوری هم با گرمی و روشنی، ارتباط تنگاتنگ دارد.
تا زمانی که از ظرف های سفالین چون، کاسه و بشقاب و کوزه، در خانه استفاده می شد، پس از خانه تکانی، کوزه کهنه ای از پشت بام خانه به کوچه می انداختند ،کوزه ای که در آن آب و چند سکه ریخته بودند.
اسفند دود کردن و آجیل خوردن، فال گرفتن، ” فال گوش ” ( در کوی و گذر به حرف عابران گوش دادن و از مضمون آن ها برای نیت خود تفاًول زدن. ) و ” قاشق زنی ” ( معمولا زنان روی خود را می پوشانند و با قاشق، یا کلید به خانه ها در می زنند، صاحب خانه شیرینی، میوه و یا پول در ظرف آنها می گذارد. ) نیز از باورها و رسم هایی است که، هنوز به کلی فراموش نشده است.
افسانه های متعددی نیز در این خصوص وجود دارد و حتی در بعضی از این افسانه ها آمده است آواز جغد نیز از فراغ نوروز است و…ایرانیان باستان اعتقاد داشتند که نباید چرک و آلودگی سال کهنه را تحویل نوروز دهد و چون رفع همه آلودگی ها باشستشو برای آنها ممکن نبود، علاوه بر آب بر عنصر آتش نیز روی می آوردند و چون آتش را نیز مظهر و عامل پاکی می دانستند با آتش را نیز مظهر و عامل پاکی می دانستند با آتش زدن هیزم به از بین بردن لوازم غیر قابل استفاده و ضد عفونی کردن محل زندگی خود پرداختنند.
ایرانیان از دیرباز ید طولایی در برپا کردن جشن و سرورهای مختلف داشته‌اند و در تقویم باستانی آنها هر روز از ماه نامی دارد که اسم یکی از روز ها منطبق بر نام ماه است که در آیین پارسی هر زمان که نام روز و ماه یکی می‌شد، مردم با به فال نیک گرفتن این اتفاق، جشن و سرور برپا می‌کردند.
در تهران قدیم، بوتههای خشک را از بیابان‌های اطراف جمع می‌کردند و با شتر به شهر می‌آوردند و در محلات مختلف می‌چرخاندند. پس از غروب خورشید، بوتههای خشک و اسباب و اثاثیه کهنه و شکسته ای را که پس از خانه تکانی بیرون گذاشته شده بود جمع می‌کردند و با آنها آتش درست می کردند.
فشفشه و هفت ترقه هم بود اما از بمب‌ها و نارنجک‌های دستی که مردم امروزی می‌سازند و با انفجار آنها شیشه‌های ساختمان‌ها به لرزه می‌افتد و در شبی که هدف جشن و شادی است عده ای مجروح می شوند، خبری نبود.
